गजल
उर्लिआऊने छालको हुन्न रहेछ भर।
बगाइलाने सधैं- सधैं हुदोरैहेछ डर।
बनाउँदै गयोजति सपनाजस्तै सुन्दर,
हावाझोँका उडाइलान्छ बालुवाको घर।
होला रहर कति किनारमै रमाउने,
फर्किजानुपर्ने आखिर छाललाई पर।
सोचेजस्तो हुन्न जिन्दगानीमा आखिर,
कहिले उठ्नुपर्ने कहिले झुक्नुपर्ने कर।
उर्लिआऊने छालको हुन्न रहेछ भर।
बगाइलाने सधैं सधैं हुदोरैहेछ डर।
No comments:
Post a Comment